« Reply #2 on: 02 June 2024, 11:13:25 »
Если вдруг захочется обсудить:
INNGANGUR
Við ættum að snúa við, " sagði Gared þegar rökkrið fór að síga á skóginn. "Villimennirnir eru dauðir."
"Óttastu hina dauðu?" spurði Ser Waymar Royce og glotti brá fyrir á vörum hans.
Gared gekk ekki í gildruna. Hann var orðinn gamall, kominn yfir fimmtugt, og hafði séð marga unga höfðingja koma og fara. "Hinir dauðu eru dauðir," sagði hann. "Við eigum ekkert vantalað við þá dauðu."
"Eru þeir dauðir?" spurði Royce lágt. "Hvaða sannanir höfum við fyrir því?"
"Will sá þá, "sagði Gared. "Ef hann segir að þeir séu dauðir dugir það mér."
Will vissi að hann yrði fyrr eða síðar dreginn inn í orðaskakið. Hann hafði vonað að það yrði síðar fremur en fyrr. "Móðir mín sagði mér að dauðir menn syngju enga söngva," lagði hann til málanna.
"Þad sagði brjóstmóðir mín líka, Will," sagði Royce.
"Trúðu aldrei neinu sem þú heyrir við brjóst konu.
Jafnvel hinir dauðu geta kennt okkur ýmislegt." Rödd hans bergmálaði of hátt í rökkrinu í skóginum.
"Við eigum langa reið fyrir höndum," benti Gared á.
"Átta daga ferð eða ef til vill níu. Og nú líður að nóttu."
Ser Waymar Royce leit kæruleysislega til himins.
"Það gerist á hverjum degi á þessum tíma dags. Rænir myrkrið þig karlmennskunni, Gared?"
Will sá að varir Gareds herptust og hann sá líka reiðilegt augnatillið undir þykku svörtu hettunni á kuflinum. Gared hafði verið í Næturvörðunum í fjörutíu ár, þegar hann var ungur drengur og svo sem fullorðinn maður, og hann átti því ekki að venjast að talað væri niður til hans. En eitthvað fleira var á seyði. Will skynjaði að fleira dyldist undir særðu stolti gamla mannsins. Það var næstum áþreifanlegt; spenna sem fór ískyggilega nærri því að vera ótti.
Logged
Останься прост, беседуя с царями,
Останься честен, говоря с толпой;
Будь прям и тверд с врагами и друзьями,
Пусть все, в свой час, считаются с тобой;
Simba mwenda pole ndiye mla nyama
