Мне интересно насколько визуально увеличится сходство языков:
Пазней казалі, што той чалавек з'явіўся з поўначы, з боку Канатнай брамы. Ішоў ён пехам, ведучы за аброць нагружанага каня. Было далёка за поўдзень, і крамы вяровачнікаў і рымараў ужо зачыніліся, а вуліца апусцела. Надвор'е стаяла цёплае, а чалавек быў у чорным плашчы, накінутым на плечы. Гэта прыцягвала позіркі.
Ён прыпыніўся перад карчмой «Стары Наракорт», пастаяў крыху, прыслухоўваючыся да гоману. Як звычайна ў такі час, карчма была поўная народу.
Заходзіць у «Стары Наракорт» незнаёмы не стаў і пацягнуў каня далей, уніз па вуліцы. Там віднелася яшчэ адна карчма — меншая, пад назвай «У Ліса». У ёй было пуста — гэтае месца добрай славы не мела.
Карчмар, што стаяў над бочкай з салёнымі агуркамі, падняў галаву і змераў госця позіркам. Чужаніца, не скідаючы плашча, моўчкі застыў ля стойкі.
— Чаго падаць?
— Піва, — адказаў прыхадзень. Голас у яго быў непрыемны.
Карчмар выцер рукі аб палатняны фартух і напоўніў пітвом шчарбаты гліняны куфаль.
Чужынец не быў стары, нягледзячы на амаль цалкам белыя валасы. Пад плашчом ён насіў выцерты скураны кунтуш са шнуроўкай на плячах і гарлавіне. А калі сцягнуў плашч, усе заўважылі меч на рэмені за спінаю. Дзіўнага ў гэтым нічога не было — у Вызіме амаль усе хадзілі са зброяй, — але ніхто не насіў меч за спінай, як лук ці калчан.
Пазней казали, што той чалавек зъявиўся з поўначы, з боку Канатнай брамы. Ишоў ён пехам, ведучы за аброць нагружанага каня. Было далёка за поўдень, и крамы вяровачникаў и рымараў ужо зачынилися, а вулица апустела. Надворъе стаяла тёплае, а чалавек быў у чорным плашчы, накинутым на плечы. Гэта прытягвала позирки.
Ён прыпыниўся перад карчмой «Стары Наракорт», пастаяў крыху, прыслухоўваючыся да гоману. Як звычайна ў таки час, карчма была поўная народу.
Заходить у «Стары Наракорт» незнаёмы не стаў и патягнуў каня далей, униз па вулицы. Там виднелася яшчэ адна карчма — меншая, пад назвай «У Лиса». У ёй было пуста — гэтае месца добрай славы не мела.
Карчмар, што стаяў над бочкай з салёными агурками, падняў галаву и змераў гостя позиркам. Чужаница, не скидаючы плашча, моўчки застыў ля стойки.
— Чаго падать?
— Пива, — адказаў прыхадень. Голас у яго быў непрыемны.
Карчмар вытер руки аб палатняны фартух и напоўниў питвом шчарбаты глиняны куфаль.
Чужынец не быў стары, нягледячы на амаль цалкам белыя валасы. Пад плашчом ён насіў вытерты скураны кунтуш са шнуроўкай на плячах и гарлавине. А кали стягнуў плашч, усе заўважыли меч на рэмени за спинаю. Диўнага ў гэтым ничога не было — у Вызиме амаль усе хадили са зброяй, — але нихто не насиў меч за спинай, як лук ци калчан.
Умеренный вариант, если не менять "i", и не добавлять "ъ", то практически та же самая орфография, поскольку неоднократно здесь и на ЛФ утверждалось, что фонетически разницы между ць/дзь и ть/дь практически нет.
